Un dissabte plan agradiu!

Tot comença per una tièra de conferéncias ont ai capitat d'i menar l'estudiant en drech fòrça ocupat per son "triptic dissertat" coma o aima dire.
Seguís per una o doas oras en cò del futur infirmièr que me serviguèt de subjècte d'estudi de sociolinguistica.
Macarèl que l'ora passa lèu! Soi en retard es segur.... "Alò! Òc o sabi, arribi dins mens de cinc minutas partissi sul pic d'en cò meu. A totara!"
Retrobalha sul parcatge Fòch. Cossí o coneissètz pas? Per nosautres es un luòc incontornable de la dimenjada, anatz saupre perqué... Bon a pas res d'excepcional mas es nòstre luòc de rendètz vos dempuèi un moment ara e se ne vos pren l'enveja de lo cambiar.... es alara lo destrantalhament de tota una institucion e de la còla tota.
Seguida de la serada a "La frita encantada" (encara un luòc costumièr quand avèm pas d'ostal e subretot de cosina de liura) ont amb nosautres la carta de fidelitat es emplenada en dos sers. Puèi direccion la sala de las fèstas, pichòt tampon per dintrar a gratis (de que cresètz sèm Sant-africans!), crompa de pega-solets per las veituras e nos vaquí a agachar la balèti tot en esperant Mauresca.
Encara una bona serada, de descobèrtas puèi que los aviái pas jamai vistes en concèrt (e èra un vertadièr plaser, de tornar faire!), e subretot una capitada puèi que capitèt de menar lo parisenc al collòqui e un momenton al balèti...